Н. К.
Сады ад цвету пеняцца,
А ледзь павее вецер –
Пурпурная мяцеліца
Зноў кружыць нас у свеце.
Расходзяцца – сыходзяцца,
Як лёс, дарожкі нашы.
Люблю я Вас, вандроўніца,
Люблю – як май, Наташа!..
Хай лёгкім пухам квецені
Сляды зноў зацярушаны,
Святкую я адведзіны –
Душы, вясной узрушанай…
І вып’ю, як і водзіцца,
За зелень – маю ветразь.
Хай шчасціць Вам, здаровіцца!
Хай будзе лепш, чым летась.
А прыйдзе час – і вернецца
І ўспеніць вішняў вецце –
Маёвая мяцеліцца,
Мой неспакой у свеце!..
|
|
